
وفات آیةالله «مهدی الهی قمشه ای» (1352 ش)
تاریخ وقوع: 24 اردیبهشت
ارتحال عالم بزرگوار و محقق و مولف معاصر، حکیم "مهدی الهی قمشهای" (1352 ش)ارتحال عالم بزرگوار و محقق و مولف معاصر، حکیم «مهدی الهی قمشه ای» (1352 ش)
دانشمند بزرگوار و فیلسوف و عارف و شاعر وارسته، استاد محیی الدین مهدی الهی قمشه ای فرزند ابوالحسن الهی، در حدود سال 1280 ش (1319 ق) در شهرضا (قمشه سابق) در استان اصفهان به دنیا آمد. وی در ابتدای جوانی در اصفهان از محضر حضرات آیات حاج آقاحسین قمی، آقا بزرگ حکیم خراسانی و میرزا مهدی اصفهانی استفاده برد و خود در فقه، اصول، فلسفه و حکمت به مراتب والایی دست یافت. استاد الهی قمشهای سپس به تدریس فلسفه و حکمت در مدرسه سپه سالار پرداخت و در کنار آن به تحقیق و تالیف روی آورد. پس از تاسیس دانشگاه در کشور، مدرسه سپه سالار که محفل ادبا و مجلس حکما بود، به دانشکده معقول و منقول تبدیل گردید. حکیم الهی قمشه ای، ضمن تدریس در منطق، حکمت و ادبیات در آن مکان، به عنوان یکی از برجسته ترین استادان دانشگاه تهران شناخته شده و با نوشتن کتاب "توحید هوشمندان" به اخذ درجه دکترا از دانشکده مزبور نائل آمد. ایشان ضمن تدریس، با جملاتی شیوا، شیرین و پرجاذبه، مفاهیم دشوار فلسفی را بیان میکرد و در تایید اظهارات علمی خود از اشعار شاعران بزرگ، شاهد می آورد. در محفل علمی این حکیم الهی، دانشوران فاضلی پرورش یافتند که حضرات آیات: سیدابوالحسن رفیعی قزوینی، عبداللَّه جوادی آملی، حسن حسن زاده آملی، کاظم مدیر شانه چی و سیدمحمدباقر حجتی و... از آن جمله اند. وی قلمی شیوا داشت و با همین شیوایی بود که قرآن مجید را به فارسی ترجمه کرد. ترجمه او، از نخستین ترجمه های امروزی قرآن در زبان و ادبیات فارسی بود و در زمان خود، مورد توجه روشنفکران، دانشجویان و نسل جدید قرار گرفت. همچنین ترجمه آزاد مفاتیح الجنان، صحیفه سجادیه و کلیات دیوان الهی از دیگر آثار اوست. الهی قمشه ای یکی از مردان سیر و سلوک معنوی و به معنای واقعی کلمه، اهل توکل بود و مناعت طبع ویژه ای داشت. سرانجام این حکیم وارسته در شامگاه 24 اردیبهشت سال 1352 ش برابر با 12 ربیع الثانی 1393 ق در 72 سالگی درگذشت و در جوار حرم حضرت معصومه (سلام الله علیها) مدفون گردید.
نخستین کتاب انتشارات موسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر برای گروه سنی کودکان منتشر شد.
عید فطر; یعنی بازگشت به فطرت و سرشت فطرت انسانی با خدا پرستی و ایمان سرشته شده است و هر انسانی بر سرشت خداپرستی زاده میشود اما گردش روزگار ، فطرت انسان را در کارگاه زندگی دنیوی با غبار انواع تمایلات نفسانی و دنیوی می پوشاندو آن را غبار آلود کرده و گوهر فطرت انسانی را در زیر گرد وغبار امیال نفسانی از درخشش تمام باز میدارد. رمضان فرصتی است که انسان بتواند با تمرین و ریاضت و جلب الطاف خالق هستی بار دیگر غبار از روی فطرت خویش برگرفته و جلای مجددی به گوهر فطرت خویش بدهد و سرشت خویش را تابناک نماید و با دیدن درخشش زیبای فطرت الهی ، باز هم به فطرت خویش توجه نموده و به خداپرستی ناب رجعتی دوباره نماید و به فطرت خود باز گردد. اینگونه است که اولین روز پس از ماه مبارک رمضان عید فطر نامیده شده است ، یعنی روز بازگشت به فطرت و سرشت انسانی . امیدواریم که امسال و هرسال این روز عزیز و فوق العاده با ارزش را برای خود به یک عید واقعی تبدیل نماییم.
حضرت آیت الله خامنهای، رهبر انقلاب اسلامی:
ملت ما مطالعه کردن را اصلاً جزو کارهای بشری نمیدانند! مثل خوراک و ورزش و دیگر چیزهایی که جزو کارهای معمول انسان است، مطالعه اصلاً جزو این چیزها نیست!
این چه قدر خسارت است؟! واقعاً خدا میداند من وقتی یادم میآید -و این چیزی است که تقریباً هیچوقت از یادم نمیرود- که مردم ما مطالعه کردن را بلد نیستند، به قلب من فشار میآید!
آغازی بر یک پایان ، مرتضی آوینی ، ص ۲۹ و ۳۰