#معرفی_نویسنده
محمود حکیمی نویسنده، پژوهشگر ادبی- تاریخی و استاد دانشگاه در 9 شهریور 1323 در محله خراسان تهران در یک خانواده مذهبی به دنیا آمد.
نخستین آموزه‌های دینی را در هیات‌های مذهبی و در نشست‌های دینی مسجد لرزاده آموخت و در پنج سالگی به مدرسه آمادگی برهان رفت. مطالعه مجلات دانش آموز در سر کلاس درس به پیشنهاد معلمان که وزارت و آموزش و پرورش آن را منتشر می‌کرد و تشویق معلمان و احداث کتابخانه در مدرسه باعث علاقه روزافزون حکیمی به کتاب و نوشتن شد و عشق خواندن و نوشتن را در او نهادینه کرد.
حکیمی پس از گرفتن دیپلم به عنوان یکی از اعضای سپاه دانش به روستاهای کردستان رفت و در همان زمان نیز در برخی مجله‌ها، مانند کیهان بچه‌ها و امید ایران، داستان و مقاله می‌نوشت. مدتی در حوزه علمیه قم به تحصیل علوم دینی پرداخت. سپس ادامه تحصیل داد و فارغ التحصیل رشته زبان انگلیسی (کارشناسی ارشد) شد.
به پیشنهاد آیت الله شهید بهشتی به آموزش زبان انگلیسی به طلبه‌ها در مدرسه فیضیه پرداخت. حکیمی از مهرماه 1346 به استخدام آموزش و پرورش درآمد، اما کار نگارش مقاله و داستان را در ساعت‌های فراغت از کار ادامه داد. اولین اثر خود را تحت عنوان"غروب بیمار"در 1351 به چاپ رساند و در مجله‌های مکتب اسلام، نسل جوان، نسل نو، مکتب تشیع و پیام شادی داستان‌هایی با مفاهیم دینی می‌نوشت که با استقبال نوجوانان رو به رو شد. فعالیت اصلی حکیمی پس از انقلاب تالیف مجموعه‌ای به نام "تاریخ تمدن جهان" است که جلد اول آن در 1360 چاپ شد و در حال حاضر 21 جلد آن منتشر شده است.
حکیمی از پرکارترین نویسندگان کتاب کودک و نوجوان نیز هست که برخی از آثار او، مانند داستان‌هایی از زندگانی امیرکبیر از شمارگان بالایی برخوردار شده است. او در سال 1382 به خاطر نگارش ده‌ها مقاله و چاپ دو کتاب پیرامون زندگانی امام حسین (ع) و قیام عاشورا، به عنوان خادم فرهنگ عاشورا شناخته شد. حکیمی پس از انقلاب اسلامی مدتی را در جایگاه معاونت دفتر انتشارات کمک آموزشی خدمت کرد و پس از شرکت در کلاس‌های آموزش ویراستاری انتشارات سمت، از سال 1362 تا 1365 به عنوان ویراستار کتاب‌های درسی علوم انسانی دفتر تالیف کتاب‌های درسی به کار پرداخت و نزدیک 62 کتاب درسی را ویرایش کرد. در این زمان ریاست کتابخانه سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی درسی را نیز بر عهده داشت. او از 1365 به سازمان آموزش کودکان و دانش آموزان استثنایی رفت و سرپرستی واحد مطالعات و انتشارات آن سازمان را بر عهده گرفت. طی 2 سال فعالیت در آن سازمان، علاوه بر ویرایش کتاب‌های آن سازمان، چند کتاب، از جمله دو کتاب برای کودکان و دانش آموزان استثنایی، ترجمه کرد. حکیمی از 1366 در مدرسه نابینایان خزائلی به آموزش زبان انگلیسی، ادبیات و تاریخ پرداخت. از 1367 به تربیت معلم تهران رفت و به آموزش روش تحقیق و مرجع شناسی به دانشجویان مرکز تربیت معلم تهران پرداخت. از 1375 به عنوان معلم اعزامی به امارات متحده عربی رفت و 2 سال را در مدرسه‌های ایرانیان در دبی و شارجه به آموزش پرداخت. در مهرماه 1377 پس از بازگشت از امارات بازنشسته شد و از آن زمان بر فعالیت‌های پژوهشی و نگارشی خود می‌پردازد.
برخی آثار او عبارتند از:
سلحشوران علوی، دارالتبلیغ اسلامی، 1357.
علی(ع) انسان کامل، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، 1380.
وجدان، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، 1368.
به سوی ساحل، انتشارات امیرالمومنین، 1362.
داستان‌های آموزنده برای کودکان، انتشارات امید، 1352.
پیام آور محبت، انجام کتاب، 1365.
پیکار سرنوشت، انتشارات جهان آرا، 1357.
غرور و قدرت، انتشارات امید، 1361.
پرواز به سوی سیاره آزادی، انتشارات امید،1361.
