نادر ابراهیمی (زادهٔ ۱۴ فروردین ۱۳۱۵ در تهران – درگذشته 16 خرداد ۱۳۸۷، تهران) از پرکارترین نویسندگان معاصر ایران در زمینه‌های متفاوت می‌باشد. او آثار بسیار زیادی در حوزه‌های ادبیات داستانی، ادبیات کودک و نوجوان، تصویرگری کتاب کودک، فیلم‌نامه، نمایشنامه و ترجمه از خود به یادگار گذاشته است. وی فارغ تحصیل رشته‌ی ادبیات و زبان انگلیسی بوده و از ۱۵ سالگی نوشتن را آغاز کرد و تا پایان عمر به استمرار آن پرداخت. نادر ابراهیمی در طول عمر خود برای امرار معاش به مشاغل بسیار زیادی دست زده است که شرح کامل این مشاغل و جزئیات زندگی شخصی خود را در کتاب‌های ابوالمشاغل و ابن مشغله منتشر کرده است. وی به استفاده از جملات قصار در داستان‌هایش بسیار معروف است و متون کتاب‌های او مملو از جملات حکیمانه، عاشقانه و تأثیرگذار است و بر استفاده از زبانی زیبا و دلنشین در آثارش بسیار تأکید دارد. سبک ساده و عامه‌پسند نوشتار ابراهیمی است که باعث ایجاد ارتباط قوی با خواننده می‌شود. او در خلال داستان به مسائل اجتماعی و سیاسی موردنظر خود نیز اشارات فراوان دارد. از جمله افتخارات نادر ابراهیمی در ادبیات، دریافت جایزه نخست براتیسلاو و جایزه تعلیم و تربیت یونسکو وهمچنین کتاب برگزیده‌ی سال ایران در زمینه کتاب کودک می‌باشد. وی همچنین به پاس نوشتن کتاب آتش بدون دود در هفت جلد به عنوان نویسنده برگزیده ادبیات داستانی ۲۰ سال بعد از انقلاب دست یافت. این اثر را از برجسته‌ترین و ماندگارترین آثار ابراهیمی می‌دانند و شهرت بیش از پیشی را برای این نویسنده به ارمغان آورد. تأسیس مؤسسه غیرانتفاعی-غیردولتی ایران‌شناسی از جمله فعالیت‌های پژوهشی چشمگیر ابراهیمی به شمار می‌رود و او با تلاش فراوان به تهیه فیلم و عکس در سفرهایش سراسر ایران پرداخت اما متأسفانه این فعالیت با فرارسیدن انقلاب و در پی آن دفاع مقدس، متوقف شد. از مشهورترین آثار این نادر ابراهیمی نویسنده‌ی گرانقدر به کتاب‌های بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم، یک عاشقانه آرام، آتش بدون دود، ابوالمشاغل، ابن مشغله، چهل نامه کوتاه به همسرم، مردی در تبعید ابدی و رونوشت بدون اصل را می‌توان نام برد. همراهِ بهرام بیضایی و ابراهیم گلستان، از معدود سخنوران ایرانی به‌شمار می‌رود که هم در سینما و هم در ادبیات کار کرده و شناخته شده بوده‌اند.
