حضرت خدیجه (س) است. در آستانه دهم رمضان، سالروز وفات نخستین بانوی مسلمان، مطالعه این اثر ارزشمند، تلنگری به همه ماست که مسلمانی خود را با عیار خدیجه کبری (س) بسنجیم. رمان «یوما» نوشته مریم راهی را باید اثری دانست، که برای هر مخاطب ادبیات دینی و با هر نوع سلیقه ای، حرف هایی جدی و تازه برای روایت دارد. بستر اصلی این رمان بیان فرازهایی از زندگی حضرت خدیجه کبری (س) است. نویسنده موقعیت زمانی روایت خود را از ساعتهای منتهی به ولادت حضرت فاطمه زهرا (س) شروع کرده و با توصیف تؤامان موقعیت منزل، ذهنیت حضرت خدیجه و مردمان شهر که نمایندگانی از آنها به بهانه هایی به منزل پیامبر (ص) رفت آمد دارند، داستانی را تعریف می کند که بیشتر از جذابیت های قصه پردازانه، از منظر روایت لذتبخش است. نام این رمان برگرفته از عبارتی است عربی که کنیز حضرت خدیجه به وی اطلاق می کند. این نام توسط نویسنده چنان هوشمندانه در بخش هایی از متن قرار گرفته است که مخاطب پس از به پایان رساندن کتاب، به ناخودآگاه به معنای آن پی برده و علت اطلاق آن به چنین بانویی را درک می کند. رمان «یوما» را باید یکی از موفق ترین و خواندنی ترین آثار داستانی دینی در روزگار خود بدانیم که با شیوه نگاه و نگارشی بدیع و جذاب، چهره رحمانی تازه ای از پیامبر رحمت و همسر وی به تصویر می کشد.
