امروز پانزدهم فروردین سالروز درگذشت شاعر مشهور معاصر ایران زمین، پروین اعتصامی، است. پروین اعتصامی که نام اصلی او رخشنده است در بیست و پنجم اسفند 1285 هجری شمسی در تبریز چشم به جهان گشود و در کودکی با خانواده اش به تهران آمد. پدرش که مردی بزرگ بود در زندگی او نقش مهمی داشت و هنگامی که متوجه استعداد دخترش شد به پروین در زمینه سرایش شعر کمک کرد. یوسف اعتصامی ، پدر پروین معروف به اعتصام الملک از نویسندگان و دانشمندان به نام ایران بود. وی نخستین چاپخانه را در تبریز بنا کرد مدتی هم نماینده ی مجلس بود. اعتصام الملک مدیر مجله ای به نام بهار هم بودکه نخستین اشعار پروین در همین مجله منتشر شد. پروین چهار برادر داشت . مادر پروین ، اختر اعتصامی نام داشت . او در پرورش احساسات شاعرانه دخترش نقش مهمی داشت و به دیوان اشعار او علاقه فراوانی نشان می داد. پروین از کودکی با مطالعه آشنا شد ، خانواده او اهل مطالعه بود و وی مطالعه علمی و فرهنگی به ویژه ادبی را از لا به لای گفت وگوهای آنان در می یافت . در یازده سالگی به دیوان اشعار فردوسی ، نظامی ، مولوی ، ناصرخسرو ، منوچهری انوری ، فرخی که همه از شاعران بزرگ و نام آور زبان فارسی به شمار می آیند، آشنا بود و از همان کودکی پدرش در زمینه وزن و شیوه های یادگیری آن ها با او تمرین می کرد. پروین در 18 سالگی فارغ التحصیل شد و در تمام دوران تحصیل یکی از شاگردان ممتاز مدرسه بود.البته پیش از ورود به مدرسه معلومات زیادی داشت. پیش از ازدواج او ، پدرش با چاپ مجموعه اشعار او مخالف بود و این کار را با توجه به اوضاع و فرهنگ آن روزگاردرست نمی دانست ، اما پس از ازدواج پروین و جدائی او از شوهرش به این کار رضایت داد. نخستین مجموعه شعر پروین حاوی اشعاری بودکه او تا پیش از 30 سالگی سروده بود و بیش از 150 قصیده قطعه غزل و مثنوی را شامل می شد. مردم استقبال فراوانی از اشعار او کردند ، به گونه ای که دیوان او در مدت کوتاهی پس از چاپ دست به دست میان مردم می چرخید و بسیاری باور نمی کردند که آنها را یک زن سروده است . اساتیدمعروف آن زمان مانند دهخدا و علامه ی قزوینی هرکدام مقاله هایی درباره اشعار او نوشتند و شعر و هنرش را ستودند. پروین مدتی هم کتابدارکتابخانه دانشسرای عالی تهران (دانشگاه تربیت معلم کنونی) بود. وزارت فرهنگ در سال 1315 مدال درجه سه لیاقت را به پروین اعتصامی اهدا کرد ولی او این مدال را قبول نکرد.گفته شده است که حتی پیشنهاد رضا خان را که از او برای ورود به دربار و تدریس به ملکه و ولیعهد وقت دعوت کرده بود ، نپذیرفت . روحیه و اعتقادات پروین به گونه ای بودکه به خود اجازه نمی داد ، در چنین مکان هایی حاضر شود. این شاعر معاصر که در 15 سالگی درباره ستمگران و ثروتمندان به سرودن شعر پرداخته بود ، نمی توانست به محیط اشرافی دربار قدم بگذارد و درخدمت آنها باشد. پروین اعتصامی پس ازکسب افتخارات فراوان و درست در زمانی که برادرش ابوالفتح اعتصامی - دیوانش رابرای چاپ دوم آن حاضر می کرد ، ناگهان در روزسوم فروردین 1320 بستری شد . پزشک معالج او بیماری اش را حصبه تشخیص داده بود ، اما در مداوای او کوتاهی کرد و متاسفانه زمان درمان او گذشت و شبی حال او بسیار بد شد و در بسترمرگ افتاد و در 15 فروردین (شب شانزده 1320 هجری شمسی ) چشم از جهان فروبست . پیکر او را در آرامگاه خانوادگی اش در شهر قم و کنار مزار پدرش در جوار خانم حضرت معصومه (س ) به خاک سپردند. پس از مرگش قطعه شعری از او یافتندکه معلوم نیست در چه زمانی برای سنگ مزار خود سروده بود. این قطعه را بر سنگ مزارش نقش کردند ، آنچنان که یاد و خاطره اش در دل مردم نقش بسته است . گزیده ای از این شعر چنین است : این که خاک سیهش بالین است اختر چرخ ادب پروین است ، گرچه جز تلخی از ایام ندید ، هرچه خواهی سخنش شیرین است ، صاحب آن همه گفتار امروز سائل فاتحه و یاسین است آدمی هرچه توانگر باشد چون بدین نقطه رسد مسکین
