معرفی استاد جلال الدین همایی، زاده ۱۳ دی ۱۲۷۸ اصفهان – درگذشته ۲۹ تیر ۱۳۵۹ تهران نویسنده، شاعر، ریاضیدان و تاریخ نگار همایی فرزند‌ میرزا ‌ابوالقاسم‌ محمدنصیر، متخلص‌ به‌ طرب‌ و جدش‌ ملامحمدرضا همای‌‌شیرازی‌، هر دو از شعرا و دانشمندان‌ معروف‌ عصر خود بودند. وی از کودکی به ادبیات عرب و حکمت و فلسفه روی آورد و تا ۱۰ سالگی منشات قائم‌مقام فراهانی، منشآت فرهادمیرزا، منشات امیرنظام، تاریخ معجم، شاهنامه فردوسی، کلیات سعدی، منتخب قاآنی و غزلیات محمدخان دشتی را نزد استاد مطالعه کرد. او در ۱۱ سالگی به مدرسه نماورد اصفهان رفت و ۲۰ سال به تحصیل ادبیات عرب، فقه، اصول، تفسیر، درایه، رجال، هیات، نجوم، استخراج تقویم، ریاضی، طب و فلسفه اشتغال داشت پس از آن به نظام آموزشی جدید پیوست و به تدریس در مدرسه‌ها پرداخت، آنگاه مدتی نیز در تبریز تدریس کرد و سپس به تدریس ادبیات در دارالفنون، دبیرستان نظام و دانشکده افسری روی آورد. وی پس از تاسیس دانشگاه تهران، دوره دکتری در دانشکده‌های حقوق و ادبیات تدریس می‌کرد و عضو فرهنگستان ایران شد. مدتی هم در دانشگاه‌های بیروت و لاهور تدریس کرد. استاد همایی شعر هم می‌سرود و سنا تخلص می‌کرد. بیش از ۱۵ هزار بیت او در دیوان سنا به کوشش دخترش به چاپ رسیده است. استاد همایی درباره انتخاب تخلّص شعری خود گفته است: «رسم پیشینیان بر این بود که تخلّص شاعر مبتدی را استادان پیش قدم معیّن می‏‌کردند، من از حدود ۱۴ سالگی که به مقتضای طبع موزون سخنی می‏‌بافتم، به منتخب حدیقه سنایی که هزار و یک بیت است، علاقه شدید داشتم و آن را از بر کرده بودم. عمّ بزرگوارم میرزامحمّد «سها» که پیشوای شعرای اصفهان بود و در این فن سمت استادی بر من داشت، فرمود که به تناسب سنایی تخلّص «سنا» اختیار کنم. من نیز به احترام گفته او این تخلّص را تا امروز تغییر نداده‌‏ام. فقط گاهی با کلمه همایی تخلص کرده‌‏ام» از مشهورترین اشعار او شعری در وصف مسجد کبود تبریز و تاسف از ویرانی آن است. او در فن سرودن ماده تاریخ نیز چیره دست بود و از جمله ماده تاریخ وفات خود را پیش از وفات سرود! جلال‌الدین همایی در ۸۱ سالگی درگذشت و در تخت فولاد اصفهان به خاک سپرده شد. برخی از آثار همایی: تاریخ ادبیات ایران، جلد اول ۱۳۰۸، جلد دوم ۱۳۰۹ غزالی نامه (شرح حال امام محمد غزالی) ۱۳۱۵ تصحیح‌کتاب نصیحه‌الملوک امام محمد غزالی، ۱۳۱۵-۱۷ تصحیح مثنوی ولدنامه با مقدمه مفصل، ۱۳۱۵ تصحیح کتاب التفهیم ابوریحان بیرونی با تحقیقات مفصل ۱۳۱۶ تصحیح‌کتاوب مصباح‌الهدایه و مفتاح‌الکفایه اثر عزالدین محمود کاشانی ۱۳۲۵ تصحیح معیارالعقول منسوب به شیخ الرییس ابوعلی‌سینا درفن جراثقال ۱۳۳۱ مقدمه بر اخلاق ناصری تألیف خواجه نصیرالدین طوسی ۱۳۳۵ مولوی نامه ۱۳۵۶