اعترافات آگوستین، که قرن چهارم میلادی نوشته شده است، درتاریخ اروپا جز متون مهم محسوب می‌شود.در این اثر توضیح می‌دهد که چطور پیشۀ موفقش و لذت‌های شخصی زندگی‌ای تماماً غیرمذهبی را رها کرد تا زندگی‌اش را وقف دعا و مطالعه کند که به درک عمیق خدا و انجیل انجامید. رویکرد اعتراف‌گونۀ این کتاب «به صورت تاریخ درآوردن» است، به بیان دیگر اینکه تجربیات خود از دین، فلسفه و ایمان مسیحی را در برابر سیاست، سنت‌های فرهنگی و مذهبی دنیای کلاسیک قرار بدهد. در اواخر دوران باستان میراث کلاسیک تغییر کرد و به دست نویسندگان مسیحی منتقل شد. نظرات آگوستین راجع به اینکه متون را چطور باید عرضه کرد و خواند، اینکه افراد چطور به زبان گفتار و نوشتار پاسخ می‌دهند، چطور پژواک را در نظریۀ انتقادی اخیر می‌یابند، مطرح می‌شود. دنیایی که در آن زندگی می‌کرد، ساختار، سبک و مقصود از اعترافات، مسئلۀ بلاغت و حقیقت که با جست‌وجوی شخصی نویسنده به دنبال خود مطرح می‌شود، همه‌و‌همه در این شرح مقدماتی فصیح مورد مداقه قرار می‌گیرند.